18 نژاد برتر سگ آپارتمانی بدون صدا (یا کم صدا)

اگر در آپارتمان زندگی می کنید و به دنبال یک همراه پشمالو هستید، احتمالاً نگران میزان سروصدایی هستید که سگ شما ایجاد می کند. پارس کردن بیش از حد می‌تواند هم برای شما و هم برای همسایگانتان مشکل ساز شود. خوشبختانه، نژادهای سگی وجود دارند که به طور طبیعی کمتر پارس می کنند و برای زندگی در آپارتمان کاملا مطلوب هستند. در این مقاله، 18 نژاد از بهترین سگ های آپارتمانی کم صدا را به شما معرفی می کنیم.

• 🌐

  باسنجی (Basenji):

  باسنجی به جای پارس کردن، صدایی شبیه به زیر و بم از خود تولید می کند.
• 🌐

  بولداگ فرانسوی (French Bulldog):

  بولداگ فرانسوی معمولاً آرام و ساکت است و به ندرت پارس می کند.
• 🌐

  شیتزو (Shih Tzu):

  شیتزوها سگ های آپارتمانی خوبی هستند و معمولاً فقط زمانی پارس می کنند که تحریک شوند.
• 🌐

  کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel):

  این نژاد مهربان و آرام، معمولاً سگ های ساکتی هستند.
• 🌐

  گری هوند (Greyhound):

  علی‌رغم جثه بزرگشان، گری هوندها سگ های بسیار آرام و ساکتی هستند.
• 🌐

  سالوکی (Saluki):

  سالوکی ها نیز مانند گری هوندها، سگ های ساکتی هستند که برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند.
• 🌐

  جاپانیز چین (Japanese Chin):

  این نژاد کوچک و باوقار، به طور معمول پارس نمی کند.
• 🌐

  پیکینیز (Pekingese):

  پیکینیزها معمولاً آرام هستند، اما میتوانند در صورت احساس خطر پارس کنند.
• 🌐

  مالتیز (Maltese):

  مالتیزها سگ های کوچکی هستند که به طور کلی آرام هستند.
• 🌐

  بوستون تریر (Boston Terrier):

  بوستون تریرها سگ های خوش رفتاری هستند که معمولاً پارس زیادی نمی کنند.
• 🌐

  اسکاتیش تریر (Scottish Terrier):

  این نژاد سرسخت ممکن است گاهی اوقات پارس کند، اما در کل آرام هستند.
• 🌐

  پودل (Poodle) (مینیاتوری و اسباب بازی):

  پودل های مینیاتوری و اسباب بازی معمولاً ساکت تر از پودل های استاندارد هستند.
• 🌐

  بیچون فریز (Bichon Frise):

  بیچون فریزها سگ های خوشحالی هستند، اما معمولاً پارس زیادی نمی کنند.
• 🌐

  ایرلندی ولف هاوند (Irish Wolfhound):

  با وجود جثه بزرگ، این سگ ها بسیار آرام و نجیب هستند.
• 🌐

  بردر تریر (Border Terrier):

  این نژاد فعال تر است اما آموزش پذیر بوده و به نسبت کمتر پارس میکند.
• 🌐

  آفغان هوند (Afghan Hound):

  سگ های زیبای آفغانی بسیار مستقل هستند و علاقه چندانی به پارس کردن ندارند.
• 🌐

  سگ چینی کاکل دار (Chinese Crested):

  این سگ های کوچک و بدون مو، معمولاً سگ های آرامی هستند.
• 🌐

  شارپی (Shar Pei):

  شارپی ها سگ های مستقلی هستند که معمولاً فقط زمانی پارس می کنند که دلیلی برای آن داشته باشند.

علاوه بر نژاد، عوامل دیگری نیز وجود دارند که میتوانند بر میزان پارس کردن یک سگ تأثیر بگذارند. این عوامل شامل آموزش، اجتماعی شدن و محیط زندگی هستند. با آموزش و اجتماعی شدن مناسب، می‌توانید به سگ خود کمک کنید تا یاد بگیرد که چه زمانی پارس کردن مناسب است و چه زمانی نه.