12 روش تشخیص جنسیت طوطی برزیلی: راهنمای تشخیص نر و ماده

تشخیص جنسیت طوطی برزیلی، مخصوصا در سنین پایین، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. اگرچه تنها روش قطعی تعیین جنسیت، آزمایش DNA است، اما با بررسی دقیق برخی ویژگی‌ها و رفتارهای این پرندگان، می‌توان حدس‌هایی زد. در این مقاله، 12 نکته و روش برای تشخیص جنسیت طوطی برزیلی را بررسی می‌کنیم:

توجه:

به خاطر داشته باشید که این روش‌ها قطعی نیستند و ممکن است در برخی از طوطی‌ها، نتیجه متفاوتی حاصل شود. بهترین راه برای اطمینان از جنسیت طوطی برزیلی، انجام آزمایش DNA است.

• 🌐

  بررسی استخوان لگن:

  این روش نیاز به تجربه دارد. در طوطی ماده، فاصله بین استخوان‌های لگن کمی بیشتر است تا امکان تخم‌گذاری فراهم شود.
• 🌐

  لمس کردن استخوان لگن:

  با احتیاط استخوان لگن پرنده را لمس کنید. در ماده ها معمولا این استخوان ها کمی انعطاف پذیرتر هستند.
• 🌐

  اندازه سر:

  طوطی‌های نر دارای سر بزرگتر و پهن‌تری نسبت به طوطی‌های ماده هستند.
• 🌐

  شکل سر:

  سر طوطی نر معمولاً گردتر است، در حالی که سر طوطی ماده ممکن است کمی مسطح‌تر باشد.
• 🌐

  منقار:

  منقار طوطی نر معمولاً بزرگتر و قوی‌تر از منقار طوطی ماده است.
• 🌐

  اندازه بدن:

  طوطی‌های نر معمولاً کمی بزرگتر و سنگین‌تر از طوطی‌های ماده هستند.
• 🌐

  رنگ پرها:

  در برخی از نژادهای طوطی برزیلی، تفاوت‌های جزئی در رنگ پرهای نر و ماده وجود دارد. با این حال، این تفاوت‌ها معمولاً بسیار ظریف هستند.
• 🌐

  رفتار جفت‌گیری:

  اگر دو طوطی با هم جفت‌گیری می‌کنند، پرنده‌ای که نقش فعال‌تری در جفت‌گیری دارد، احتمالاً نر است.
• 🌐

  تخم‌گذاری:

  تنها راه قطعی برای تشخیص ماده بودن یک طوطی، تخم‌گذاری آن است.
• 🌐

  آواز خواندن:

  طوطی‌های نر معمولاً بیشتر و بلندتر از طوطی‌های ماده آواز می‌خوانند.
• 🌐

  رقصیدن:

  طوطی‌های نر اغلب هنگام جلب توجه ماده، حرکات رقص‌مانندی انجام می‌دهند.
• 🌐

  تست DNA:

  قطعی ترین روش برای تشخیص جنسیت طوطی برزیلی، انجام آزمایش DNA است که می‌توانید از دامپزشک متخصص پرندگان کمک بگیرید.

1. بررسی استخوان لگن (روش لمسی – دقت نسبی)

یکی از روش‌های سنتی تشخیص جنسیت طوطی برزیلی، لمس استخوان لگن است. در طوطی ماده، استخوان‌های لگن معمولاً کمی بازتر از طوطی نر هستند تا امکان تخم‌گذاری فراهم شود. برای انجام این کار، باید به آرامی پرهای زیر دم طوطی را کنار زده و با انگشتان خود استخوان‌های لگن را لمس کنید. دقت کنید که این روش به تجربه نیاز دارد و همیشه دقیق نیست. توصیه می‌شود این کار را با احتیاط انجام دهید و در صورت نداشتن تجربه، از یک دامپزشک متخصص پرندگان کمک بگیرید. در ضمن، دقت داشته باشید که این روش در طوطی‌های جوان و نابالغ دقت کمتری دارد. فاصله بین استخوان لگن در ماده ها معمولا به اندازه یک انگشت می باشد.

2. بررسی رفتار جفت گیری (رفتاری – دقت نسبی)

اگر طوطی‌های شما جفت باشند، مشاهده رفتارهای جفت‌گیری می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد جنسیت آنها ارائه دهد. مثلا طوطی نر معمولاً رفتارهایی مانند غذا دادن به طوطی ماده و یا رقصیدن برای او را انجام می‌دهد. البته این رفتارها همیشه دقیق نیستند و ممکن است در برخی موارد برعکس هم دیده شوند. رفتار لانه سازی معمولا از جنس ماده دیده می شود. رقصیدن و آواز خواندن از جنس نر بیشتر دیده می شود.

3. بررسی لانه سازی (رفتاری – دقت نسبی)

طوطی ماده بیشتر به ساخت لانه علاقه نشان می‌دهد. او ممکن است کاغذ، چوب و سایر مواد را جمع‌آوری کرده و تلاش کند تا آنها را در یک مکان مشخص برای ساخت لانه مرتب کند. با این حال، این رفتار نیز همیشه قابل اعتماد نیست و ممکن است در طوطی‌های نر نیز دیده شود. جویدن و تکه تکه کردن وسایل اطراف از رفتارهای لانه سازی است.

4. آزمایش DNA (علمی – دقت بالا)

مطمئن‌ترین روش برای تعیین جنسیت طوطی برزیلی، آزمایش DNA است. این آزمایش را می‌توانید از طریق یک دامپزشک متخصص پرندگان انجام دهید. در این روش، یک نمونه کوچک از خون یا پر طوطی گرفته شده و برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. نتیجه آزمایش DNA با دقت بسیار بالایی جنسیت طوطی را مشخص می‌کند. این روش بسیار دقیق و بدون خطر برای پرنده است.

5. بررسی اندازه جثه (ظاهری – دقت پایین)

طوطی‌های نر برزیلی معمولاً کمی بزرگتر و سنگین‌تر از طوطی‌های ماده هستند. با این حال، این تفاوت اندازه همیشه واضح نیست و به نژاد و تغذیه طوطی نیز بستگی دارد. پس، نمی‌توان صرفاً بر اساس اندازه جثه، جنسیت طوطی را تشخیص داد. اندازه جثه در نژاد های مختلف طوطی برزیلی متفاوت است.

6. بررسی رنگ پرها (ظاهری – دقت پایین)

در برخی از گونه‌های طوطی برزیلی، تفاوت‌های جزئی در رنگ پرها بین نر و ماده وجود دارد. با این حال، این تفاوت‌ها بسیار ظریف هستند و تشخیص آنها به تجربه و دقت زیادی نیاز دارد. به همین دلیل، بررسی رنگ پرها روش قابل اعتمادی برای تشخیص جنسیت طوطی برزیلی نیست. این تفاوت رنگ در تمامی نژاد های طوطی برزیلی یکسان نیست.

7. آواز خواندن (رفتاری – دقت نسبی)

طوطی‌های نر برزیلی معمولاً بیشتر از طوطی‌های ماده آواز می‌خوانند و صداهای پیچیده‌تری تولید می‌کنند. آواز خواندن یک رفتار ذاتی در طوطی هاست ولی نرها در این زمینه فعال ترند.

8. حالت قرارگیری روی نشیمنگاه (رفتاری – دقت نسبی)

برخی معتقدند طوطی‌های ماده هنگام نشستن روی نشیمنگاه، پاهای خود را کمی بیشتر باز می‌کنند. این تفاوت به دلیل ساختار لگن آن‌هاست. با این حال، این روش دقت بالایی ندارد.

9. تست کلواکال (تشخیصی- دقت نسبی)

دامپزشکان متخصص پرندگان میتوانند با بررسی کلواک طوطی (منطقه مقعدی) جنسیت پرنده را تشخیص دهند. این روش تهاجمی نیست اما نیاز به مهارت و تجربه دارد.

10. مقایسه رفتاری با سایر طوطی ها (رفتاری – دقت نسبی)

اگر چند طوطی برزیلی دارید، می‌توانید با مشاهده تعاملات آنها با یکدیگر، سرنخ‌هایی در مورد جنسیت آنها پیدا کنید. مثلا اگر یک طوطی به طور مداوم از طوطی دیگر محافظت می‌کند، احتمالاً طوطی محافظ نر و طوطی دیگر ماده است.

11. تست صدا (شنیداری – دقت نسبی)

صدای طوطی نر معمولا زیرتر و رساتر از طوطی ماده است. با این حال، این تفاوت ظریف است و تشخیص آن به تجربه نیاز دارد.

12. سن طوطی (محدودیت روش ها)

تشخیص جنسیت در طوطی های جوان و نابالغ دشوارتر است. بسیاری از رفتارهای جنسیتی در طوطی ها بعد از بلوغ کامل (معمولا بعد از یک سالگی) بروز می کنند. پس، اگر طوطی شما جوان است، بهتر است برای تشخیص جنسیت صبر کنید تا به بلوغ برسد یا از روش های دقیق تر مانند آزمایش DNA استفاده کنید.